De meisjes in het Kaiserjochhaus

     

Mijn vrouw en mijn dochter zijn gisteren vertrokken op tweedaagse bergtocht naar Kaiserjochhaus. Vorig jaar, toen onze Fien nog maar vier was, had ze al stempels verzameld van de Landsberger Hütte, de Anhalter Hütte en de Hanauer Hütte; naast al de Jausenstations van het Lechtal uiteraard. Maar dit keer worden de grenzen opnieuw verlegd. Ze zijn blijven overnachten boven de 2000m en papa en jongere broer Ward mochten niet mee!

Het Kaiserjochhaus is na lang wikken en wegen uitverkoren om verschillende redenen. Het is een hut met standing, eerst en vooral omdat ze boven de 2300 meter ligt en dat maakt indruk in een dal van slechts 1000 meter hoog. Ten tweede, het Kaiserjochhaus is een van de mooiste in een berghuttenketen langsheen de Europese wandelweg E4, die praktische de volledige Lechtaler Alpen doorkruist van de Lechbronnen  in de buurt van Zurs tot voorbij de Anhalter Hütte. En ten derde, onze Fien wil marmotten van heel dichtbij zien en daarvoor is de weg van het Kaiserjochhaus naar de Leutkircher Hütte een paradijs. Een grote grashelling waar je kilometers ver kan kijken, in de dieperik ligt Pettneu in het Stanzer Tal en even verder heb je het gerenommeerde Sankt Anton. Zelfs grote mensen zijn daarvan onder de indruk.

En dan heb je nog Roswitha, de imposante uitbaatster van het Kaiserjochhaus, die ieder jaar in juni de klim naar boven waagt om pas in september naar beneden te komen. Het seizoen in een hooggelegen hut als deze is vanzelfsprekend iets korter dan elders. Als het seizoen zo ver gevorderd is dat de sneeuw kan blijven liggen, zal Roswitha maar beter beneden zijn. Anders  moet er een grote evacuatie georganiseerd worden.

Fien en haar mama zullen het perfect doen, dat weet ik zeker! Ze klimmen en dalen als de beste berggeiten, maar misschien gebruik ik toch maar beter een ander woord… Tirolerinnen bijvoorbeeld.

Groetjes uit Tirol

Michel

Explore posts in the same categories: JEKA