Het is me dit jaar meer opgevallen dan anders. Heel wat groepsleiders, medewerkers of andere bekenden zijn méér dan éénmaal in het Lechtal verschenen. Waarschijnlijk heb ik de helft daarvan niet eens opgemerkt, maar het was duidelijk dat we een groot aantal mensen in augustus teruggezien hebben, die hier al in juli of in de winter geweest waren.
We denken aan Rik en Ronny, die in juli de groepsleiders waren van tweehonderd jongeren van Don Bosco Hechtel en die in augustus opnieuw kwamen klimmen naar de Prinz Luitpold Hütte en de Landsberger Hütte. We hebben Luc van het VTI Aalst teruggezien, die reeds in juli voor een tweede maal in het dal verscheen en daarmee dubbel van het prachtige weer heeft kunnen genieten.
Dan was er Paul, die begin juli heel erg kort op voorhand als privaatgast in de formule JEKA-Family ingeschreven was en dat in augustus nog eens overgedaan heeft.
Verder is er een hele schare JEKA-medewerkers, die het Lechtal in hun hart dragen en er minstens één keer per seizoen willen komen. Op de eerste plaats onze ex-medewerker Marcel, die dit jaar weer met de auto in het dal was, maar de vorige jaren per fiets en zelfs één keer helemaal te voet tot hier gekomen is. Dat is zeven keer de afstand van de dodentocht van Bornem. Je moet het maar doen.
Een paar dagen geleden nog kregen we Pol en Rob op bezoek, onze medewerkers in Frankrijk, Zwitserland en Tirol in de winter, samen met hun vrienden en kennissen. Zij komen eind augustus traditioneel een huttentocht maken in de Lechtaler bergen.
Onze medewerker en Lechtalkenner Marc is na drie weken juli in opdracht van JEKA, met een clubje bergvrienden teruggekomen in augustus om te overnachten in de Hanauer Hütte, de Steinsee Hütte, het Würtemberger Haus en de Meminger Hütte.
Ik heb onderweg in het dal kookouders van de voorbije sneeuwklassen ontmoet, waarvan we niet eens wisten dat ze in de zomer ook kwamen: Jaak en Josée, Jan en Maria, … Er waren daarnaast ook kookouders aanwezig op uitnodiging van JEKA: Gust en Nanda, Marie-Louise, Nelly, Hubert en Marie-Josée, …
Ik vermoed dat er nog veel meer zijn. Allemaal hebben ze hun reden om Tirol te kiezen als vakantiebestemming. Misschien is het omdat je als medewerker of als groepsleider zo veel energie in je taak moet steken, dat er niet genoeg tijd over is om ten volle van het dal te genieten. Wat doe je in zo een geval? Je komt nog een tweede keer! Logisch toch, zou je denken!
Maar ik zal je zeggen wat de echte reden is! Het Lechtal werkt verslavend en na een paar maal, kan je het niet meer missen.
Groetjes uit Tirol
Michel