Onze blog Groetjes uit Tirol gaat meestal over JEKA en Tirol, want zonder die beide zouden er geen Groetjes zijn. We maken dan ook nog al wat reclame zowel voor de één als voor de andere. Vandaag willen we echter eens reclame maken voor iets anders. Niet dat we er enig belang bij hebben, maar gewoon omdat het een “hot item” is in het Lechtal. Wie een beetje Lechtal-kenner is, zal weten waar we het over hebben: De officiele opening van Schuhhaus Hosp in Stanzach is gebeurd op 29 juni.. Dat is een mijlpaal in de geschiedenis van het Lechtal.
In alle degelijke toeristische gidsen van Oostenrijk staat er bij de bezienswaardigheden van het Lechtal: de “Handweberei” van Stanzach. In lang vervlogen dagen stopten hier dagelijks karavanen van reisbussen met kooplustige toeristen, die de handweverij kwamen bezoeken. Na een korte rondleiding tussen de 19e eeuwse weefgetouwen eindigde het bezoek steevast in de verkoopruimte waar je naast echte handgeweven Tiroolse tapijten, ook alle mogelijke snuisterijen op de kop kon tikken, die nu godvergeten bij je bomma in de ladekast liggen.
Die historische plaats heeft de schoenmaker Hosp uit Vorderhornbach uitgekozen om zijn imperium uit te breiden.
Voor de leken onder jullie toch een woordje uitleg. Hosp en zoon zijn een begrip in het Lechtal.
Zij wonen nu nog in Vorderhornbach dat op geen enkele kaart te vinden is behalve die van het Lechtal. En daar, goed verscholen in het midden van het dorp hebben zij een schoenwinkeltje. Ik kan me voorstellen dat er groepen in het onooglijke Vorderhornbach gelogeerd hebben zonder ooit schoenwinkel Hosp gevonden te hebben. Het is een beetje zoals Mannekenpis in Brussel. Je moet ernaar op zoek om hem te vinden. Als je dan als argeloze toerist toch die winkel bent binnenstapt, omdat je toevallig je pantoffels vergeten was thuis of omdat je persé die onverslijtbare lederen bergschoenen in de vitrine wilde hebben, dan kom je in een universum dat je je nog geruime tijd zult herinneren. Niet dat het er anders uitziet dan een gewone dorpsschoenwinkel. Dat niet! Maar de personages die gaan opduiken blijven nog wel even in je geheugen rondslenteren.
Ongeacht welke taal je spreekt, je zal die niet moeten gebruiken! Zowel de vader als de moeder alsook zoon Hosp weten precies wat je wil en wat goed voor je is. In geuren en kleuren krijg je een lofzang van het paar pantoffels waar je toevallig staat op te kijken en daarbij krijg je gegarandeerd een “waar gebeurd” verhaal dat de aartsbisschop van Keulen twee maanden geleden bij Hosp himself hetzelfde paar gekocht heeft. Daarbij is de overtuigingskracht en het woordgebruik van de drie Hospen enigszins verschillend én afhankelijk van je geslacht. Aan een vrouw verkoop je de dingen nu eenmaal anders dan aan een man. Als je dan na een goed half uur toe bent aan de afrekening, dan zal je er niet onderuit kunnen dat je ook nog extra schoensmeer en vet en veters zult moeten hebben, want die zijn essentieel en nergens anders van die kwaliteit. Bij Hosp koop je niet zo maar schoenen. Daar koop je schoenen-met-een-reisverhaal dat het altijd goed zal blijven doen op bijeenkomsten met je vrienden en familie.
En nu verlegt die Hosp zijn jachtgebied naar Stanzach in dit historisch gebouw. Dat maakt op de Lechtalers evenveel indruk als wanneer Bill Gates hier Silicon Valley Europe zou willen opstarten. Hosp heeft natuurlijk een streepje voor. Hij is iemand van hier en bovendien wereldkampioen schoenlappen in de specialiteit driedubbele steek. Of zoiets !
Michel
Groetjes uit Tirol 